Een dag met nieuwe vrienden

Het is het weer tijd voor een nieuwe blog, 6.30 uur in de ochtend samen met Laurence dit op het wifipunt, want anders doet tie het niet.

De ontwakende vogels op de achtergrond en de rest nog in diepe rust.

Gisteren zat het eerste bezoek aan San Francisco er op, maar niet getreurd maar: We'll be back. (om maar met de wereldberoemde woorden van een oud gouverneur uit California te spreken).

Om 8.30 u stond iedereen fris, fruitig, gewassen en uitgecheckt voor het hotel, want vandaag worden de campers opgehaald.

Daarvoor moesten we weer met de BART en dat was me toch een gedoe. Het kopen van kaartjes vlotte niet echt, alle creditcards werkte niet. Maar gelukkig ontmoette ik mijn eerste vriend en die was heel behulpzaam. Jammer dat hij naar de alcohol stonk en niet zo fris gekleed was. Na hem een paar keer vriendelijk verzocht te hebben te vertrekken en dat ik zijn hulp niet nodig had, kreeg ik de woorden Fuck off naar mijn hoofd geslingerd. Dat is voor de Nederlanders onder ons: Neuk uit. Maar even terug naar de kaartjes, voor 36 man kaartjes kopen in een Amerikaans apparaat met cash geld gaat geen hobby van me worden.

Uiteindelijk met de BART naar San Leandro en waar een vriendelijk Nederlands sprekende vrouw van het camperverhuur bedrijf ons met shuttle busjes op kwam halen. Nu gaan 36 man niet in 1x mee, dus er moest een paar keer gereden worden. Zij vertelde me dat zij op 28 april in het Golden Gate Park voor Nederlanders in San Francisco een evenement organiseerde vanwege koningsdag. Er werken best wat Nederlanders hier vanwege de bedrijven alhier: Philips, TomTom en Palo Alto. En laten we dat laatste bedrijf nu net gaan bezoeken. Een belangrijke man van Palo Alto heeft een Lamborghini een oranje met de Nederlandse vlag laten spuiten, speciaal voor Koningsdag. Ze nodigde ons nog uit om ook te komen maar helaas zitten we dan ergens in de natuur.

Na het verplichte papierwerk werk kregen de chauffeurs uitleg over de campers. Holy shit (heilige schijt) wat een apparaten, 31ft lang. Omgerekend zo'n 9,5 meter.Nu is in Amerika alles groot, maar overdrijven is ook een vak.

Ik voel me net Tina Trucker of Henk Wijngaard, voor de jongere onder jullie, deze mensen hebben aardig wat hits gescoord in het verleden.

De eerste kilometers waren onwennig, maar het is allemaal goed gekomen. Op naar de boodschappen. Ook dat is weer een heel avontuur, want wat neem je allemaal voor 6 personen en voor hoeveel dagen moeten we inkopen. En dan blijkt het ook nog niet goedkoop te zijn. Gelukkig had iedereen snel door dat op de onderste rijen van de schappen de goedkoopste spullen staan. Maar of dat te eten is, lezen jullie vast later nog wel. In de supermarkt werden we aangesproken door een hele aardige Ierse kaasverkopende mevrouw. Ze vroeg waar we vandaan kwamen en al snel waren we haar hele kaas voorraad aan het proeven. Dus de lunch konden al overslaan. Als je met 36 man met tig winkelwagentjes door de supermarkt ziet crossen, dan heb je al snel bekijks en aanspraak. Zo werden we gezien door een allervriendelijkst Amerikaans stel als Oekraïners.

Na ruim 300 dollar afgetikt te hebben vervolgeden we onze weg naar de eerste camping, Pelican Point in Half Moon Bay. We kwamen als laatste aan en na ons gemeld te hebben, mochten we ons vervoegen bij de rest. Ik vertelde de eigenaar en zijn vrouw nog dat de toenmalige studenten vier jaar geleden hun wifi netwerk hadden gefixed. En blijkbaar is het weer nodig, want er was een probleem met het netwerk. Met mijn grote mond beloofde ik dat het weer helemaal goed ging komen. Hopelijk laten mijn studenten me niet in de steek.

Na lekker voor de campers in de zon gezeten te hebben, moest er gekookt worden. Bij de meeste ging het goed, maar bij 1 camper ging steeds het brandalarm van de camper af. Ik noem geen namen, maar het is handig als je pizza's in de over doet, eerste ze uit het plastic te halen. Gelukkig was het niet mijn camper. Robin en Job maakten heerlijke pasta met een hele gezonde salade. Uit de kunst jongens, ik heb ervan genoten. Jullie mogen vaker koken.

De afwas liet even op zich wachten, want iedereen wilde de zon in de zee zien zakken. Dat uitzicht is namelijk prachtig. na een korte wandeling ben je op het strand. Na even vertoefd te hebben op het strand werd het  toch wat kouder en ik had zin in een bakkie koffie. En als je koffie hebt gezet, heb je snel weer vrienden dus dan is de cirkel weer rond. Kortom de gehele dag vrienden gemaakt.