Dag 4: Igor en zijn technische crew, Computer History Museum en Lobster contest

Vandaag gaan we met de gehele bubs naar het Computer History Museum. Vanwege mogelijke wegafsluitingen en omleidingen vanwege een triatlonwedstrijd in de buurt, moesten we vroeg uit de veren.

Voor Laurence en mezelf geen probleem want we waren er vroeg bij. Dan breekt er een ritueel aan wat we de komende dagen vaker zullen meemaken.

Opstaan, ontbijten, afwassen, camper opruimen en de camper ontdoen van alle elektrische kabels, wateraansluitingen en de welbekende shithose.

Het ontbijt was goed genoeg en gezellig, met zijn zessen buiten in de zon aan de picnictafel. Nu liep het bij camper 6 als een geoliede machine, want binnen notime was onze camper klaar voor vertrek. dat kon niet iedere camper zeggen. Ook hier noem ik geen namen, maar het was camper 5. Laurence en ik zaten naast elkaar in de cabine het schouwspel gade te slaan. En van een afstandje konden wij al zien wat er gaande was, de waterslang moet je tegendraads losdraaien. En dat lukte de technische boys niet, dus de grote baas moest er aan te pas komen. Na wat geklooi was het slangetje dan eindelijk los en konden we vertrekken.

Ondanks een kleine omleiding verliep de reis voorspoedig en kwamen zelfs eerder dan afgesproken bij het museum aan. Nu kon het zootje los en kon zich vergapen aan het ontstaan van het computertijdperk waarin we nu leven. De computers van weleer waren vernuftige apparaten, maar ook erg groot. Dan merk je dat je wat ouder bent en sommige apparaten nog herkend ook. Nu ben ik geen computernerd, ik ben zelfs een slechte gebruiker, maar zelfs ik genoot ervan. Van de meegereisde kreeg ik de nodige uitleg en technische begrippen naar mijn hoofd geslingerd. Ik deed maar of ik ze begreep door maar een beetje mee te praten en af en toe te knikken. Waar ik dan weer wel goed in was, is een "moon-filmpje" op te nemen.

Nadat iedereen klaar was met kijken en er genoeg van had, werden er plannen gemaakt voor de middag. Maar eerst mochten (ik zeg bewust mochten en niet moesten) twee geselecteerde studenten per camper op een rij gaan staan. Na wat geschuif hadden we ze in de juiste volgorde. Voor de studenten was deze spontane actie raar en ze stonden met verbazing te kijken wat er gebeurde. Het bleef nog even een verrassing.

Onze camper besloot naar Pillar Point te rijden, want mij was door onze buren verteld dat daar veel zeehonden te zien waren. De rit er naar toe was prachtig langs de kust en je kon zien waar en hoe Amerikanen hun vrije zondag aan spenderen. Surfend, vissend en van het goede weer genietend. Bij een jachthaven aangekomen bleek dat er af en toe een verdwaalde zeehond te zien was, die naast de vele vissers en vissersbootjes hoopten een visje te kunnen scoren. En we hadden geluk. Op een pier waar wat mensen aan het vissen waren, dook in eens een zeehond op. Hij of zij bleef voor onze neus mooi met zijn kop boven het water uitsteken, zodat we mooi foto's konden maken. Een jongen liet vol trots zijn gevangen buit aan ons zien. Zijn vangst was een grote krab (want daar wordt veel op gekrabt) en een zevental monkeyfase eels. Ik vond het maar rare vissen en die jongen vertelde dat het bloed van die beesten giftig was. Na een uurtje te hebben rondgelopen weer op weg naar de camper en camping.

We kwamen als eerste aan, maar kort daarna volgden de rest. Uiteraard weer met zijn allen buiten zitten, dit keer met de buren van camper 1. Lekker aan een wijntje, biertje of wat fris en uiteraard wat chips. Nu hadden we gisteren in de supermarkt limoenchips gekocht om deze smaak eens te proberen. De zak was gifgroen en zo smaakte de chips ook. Over dat oordeel was het iedereen eens behalve Job, die vond dat het wel ging en heeft de gehele zak leeggegeten.

Eigenlijk bleek dat iedereen op de camping te zijn, zodat het raadsel van die middag onthuld kon worden: De Lobster Contest.

De twaalf jongelui hadden we op kleur gesorteerd, van bijna wit tot vuurrood. De zon had namelijk de eerste dagen flink zijn best gedaan en er waren een paar studenten goed verbrand. De winnaar die het meest op een kreeft leek had een prijs gewonnen. En de winnaar was: Robin. Hij heeft een zakje overheerlijke drop uit Nederland gewonnen. Het raadsel is onthuld, dus iedereen kon weer met een gerust hart slapen.

De avond brachten we buiten door luisterend naar verschillende muziekstijlen. Hopelijk hebben Micha en ik de studenten wat cultuur bij gebracht en dat er ook nog iets anders bestaat dan de rommel waar zij naar luisteren.

Nu mag ik vandaag niet klagen, want in de rillen van vandaag heb ik mogen luisteren naar popmuziek uit de tachtigerjaren. Waarschijnlijk ontkom ik er niet aan dat het morgen weer iets anders wordt, maar dat overleef ik wel.

Ik wens jullie alvast een goedemorgen, ik ga nu naar mijn mandje, grt Paul