Dag 6: Jongensdromen en dromende jongens

Dag 6 is weer bijna voorbij. Vanmorgen mochten we rustig aan doen, want we hoefden nergens te prikken. Afgesproken was dat we om 10 u zouden vertrekken om naar de Google campus en vervolgens naar Apple te rijden. En hoe de dag verder verliep zagen we wel weer. Maar voordat we konden moest er ontbeten worden, ik heb de jongens voorzien van een gebakken ei en dus konden we er weer tegenaan. Rond de klok van 10.30 u zijn we met vier campers vertrokken, de andere twee waren nog met het ontbijt bezig. Na een paar bochten waren we de achterste twee campers alweer kwijt. Camper 5 (Igor en zijn mannen) en wij reden dus gezamenlijk naar Google. Onderweg moest er nog getankt worden, maar hier moet je eerst afrekenen voordat je kunt tanken. Ik heb geen vooruitziende blijk, dus hoe moet ik in godsnaam weten hoeveel benzine er bij kan. Rare jongens die Amerikanen.

Weer onderweg en op naar Google. doordat we wat later weg waren was het minder druk. Nu maakt me dat ondertussen niet meer uit, als een volleerde Henk Wijngaard scheur ik door Silicon Valley. Aangekomen bij Google bleken we niet de eerste camper te zijn. Wat hier prachtig is dat er voor de medewerkers van Google over de gehele campus fietsen in de Google kleuren staan. De medewerkers kunnen dus makkelijk en snel van het ene naar het andere gebouw komen. Uiteraard moest er door ons ook gefietst worden op deze vehicles.. een kleine deceptie was er wel te betreuren, want het visitor centre is alleen te bezoeken als je vergezeld gaat met een Googler (medewerker van Google) met een witte batch. Nu lopen er vrij veel in het wild rond, maar geen van hen allen was te porren om voor chaperonne te spelen. Dan maar naar de giftshop.Ik kan natuurlijk niet zeggen wat ik gekocht heb anders is er voor thuis de verrassing eraf. Maar is het is me toch leuk. Na nog wat foto's gemaakt te hebben, gingen we op naar Apple.

Camper 5 en wij vertrokken weer, op naar Apple. Uiteraard moesten er onderweg nog selfies gemaakt te worden met een Google logo. Met twee campers parkeren is een hele opgave (was eigenlijk wel de rode draad van vandaag), dus dan maar op straat. Met z'n tienen naar buiten gestoven en als een malle de selfies geschoten. Nu ik het resultaat bekeken heb, kan ik oprecht zeggen dat ik weleens voordeliger op een foto heb gestaan. Maar ja, je kunt niet alles in het leven hebben.

Bij Apple aangekomen bleek keer op keer dat we wel gewenst waren maar niet met twee campers van 9,5 meter. Maar wat een schitterende omgeving, nu snap ik wel waarom dat Applespul allemaal zo duur is. Na wat omzwervingen was het ons toch gelukt om bij een winkelcentrum onze campers te parkeren. Het resultaat een wandeling van 25 minuten, maar wel door een mooie omgeving. En tijdens de wandeling ontsproten zich al de eerste jongensdromen, maar helaas moesten ze wachten tot op de terugweg. Aangekomen bij het visitor centre annex giftshop van Apple bleek dat er meerdere campers van ons aanwezig, Wat bleek waar wij gvd waren weggestuurd, mochten zij wel parkeren. Een jongensdroom is hier in vervulling gegaan, namelijk een student heeft een felbegeerde iPhone X(pensive) gekocht. De gebouwen van Apple zijn werkelijk prachtig. Na ook hier wat kleins gekocht te hebben en na een bak koffie gedronken te hebben, werden de vervolgplannen gemaakt. Er werd besloten om naar de oude Apple campus te gaan om daar rond te kijken en om ook daar de giftshop onveilig te maken.

Maar eerst nog de mooie wandeling terug moest nog geslecht worden. Nu was dat Laurence en Igor geen straf. Voor Laurence niet, omdat hij zijn droomauto had zien staan op een parkeerplaats en daar kwamen we langs. En voor Igor niet want in de AT&T winkel moest iets gekocht worden. Bij de parkeerplaats aangekomen werd het nog mooier dan gedacht. DE droomauto van Laurence: een Nissan GT-R reed net weg. En als een klein kind zo blij werd er de ene na de andere foto geschoten. De chauffeur deed er nog een schepje bovenop door speciaal te stoppen voor Laurence. Met een grote glimlach werd de voertocht weer voortgezet.

Nu was Igor aan de beurt, als een kind zo blij in de AT&T-winkel kocht hij zijn droom: unlimited data en een hoesje voor zijn telefoon. Als je Igor wat langer kent, weet je dat er geen grotere gadgetnerd bestaat. Marjolijn weet er alles van en het gerucht gaat dat ze binnenkort moeten gaan verhuizen vanwege alle zooi.

Weer aangekomen bij onze campers gingen onze wegen scheiden. Igor ging met zijn mannen ( min 1) onderweg eten en dan terug naar de camping. En mijn mannen (plus 1) en ik besloten om langs het huis van Steve Jobs te rijden met garage waar hij en Steve Wozniak het Apple-imperium zijn gestart. Om hier langs te rijden was een lang gekoesterde wens van Robin en Mitchell (onze gast aan tafel uit camper 5). En de cirkel is nu rond, het begin van de imperium, de Apple 1 en 2 in het History Museum, de oude en nieuwe campus. Zelfs Igor kon er geen genoeg van krijgen en normaliter kan hij het woord Apple niet uit zijn strot krijgen. Maar gelukkig hebben we de foto's nog.

Schiet me ineens te binnen: Hoe zou een kind heten van een Appler (iemand die bij Apple werkt) en een Googler (iemand die bij Google werkt)? Wie het weet mag het zeggen.

De terugreis werd ingezet, maar het zou een lange rit worden. Namelijk door de spits, maar daar hebben de jongens weinig van meegekregen. Jullie weten nog wel van vroeger, als jullie kinderen lekker rozig van een leuke dag achter in de auto in hun kinderstoeltje na de eerste kilometer al lekker laten te ronken. Nu voelde ik me net zo. Moe maar voldaan kwamen we op de camping aan en toen moest er nog gekookt worden.

Het werd de specialiteit van Lukas, geassisteerd door Robin: turnaroundbitches.

Wie weet wat we gegeten hebben nog het zeggen en heeft een prijs gewonnen.

We gaan vroeg naar bed want morgen moeten we om 9.15 u bij Palo Alto zijn. U weet nog wel, die man met zijn oranje en rood-wit-blauwe lamborghini.