dag 8: Op naar de natuur

Vandaag hebben we in theorie uit kunnen slapen, ware het niet dat de vroege Amerikaanse vogels om 5 uur hun best begonnen te doen. Nu kan ik erg genieten van vogels en ik ken er best wel wat (niet dat ik een echte ornitholoog ben). Maar deze soort kende ik nog niet. Op zich een mooie vogel, maar ze hadden wat mij betreft zijn stembanden mogen knippen. Bij navraag bij vele pensionado’s, kwam er een dame die dacht dat deze vogels Grablers (of zo iets heten). Als ik weer internetverbinding heb, zal ik het opzoeken.

Om 10 uur was het om te vertrekken, het is uiteindelijk 10.30 uur geworden. Met de chauffeurs nog even een laatste beraad waar we weer samen zouden komen, voordat we het nationale park in gingen op zoek naar de Sequoia’s. De rit is zo’n 120 mile lang en zitten al snel in een totaal andere omgeving. De route is mooi en je krijgt echt zo’n Amerikaans gevoel van cruisen over de lange golvende wegen.

We verzamelden bij Fish Camp om vervolgens door te rijden naar de start van de weg naar de Sequoia’s.

De route blijft gewoon weg prachtig. Bij het informatiecentrum bleek dat de weg naar de grote bomen helemaal afgesloten, zelfs voor wandelaars. Dus de wandeltocht naar de Grizzlie Giant zit er niet in vandaag.

Dus wat rondhangen en ter plekke de natuur verkennen.

Na een klein uurtje hielden wij het voor gezien, evenals camper 5.

Op naar Indian Flat RV Park dwars door Yosemite National Park.

Onderweg kom je de prachtigste natuurverschijnselen tegen. Als eerste Bridalvail Fall (Bruidsluierwaterval). De naam wordt eer aan gedaan. Je waant je in een bruidsluier water hele fijne waterdruppeltjes, maar het resultaat is dat je zeiknat wordt. Door de zonnestralen op die fijne waterdruppeltjes ontstaan regenbogen, een prachtig gezicht. Op weg naar de waterval ligt een omgevallen boom, waar menigeen zijn of haar naam in kerft.

In 2014 deden wij hetzelfde, namelijk “SV2014” dus ook dit jaar moest er gekerfd worden: “SV2018”. Laten we de traditie maar in ere houden. Ik denk dat velen prachtige foto’s hebben gemaakt. Weer op weg in de camper sta je ineens te kijken naar het grootste massieve blok graniet ter wereld meteen loodrechte wand van een kilometer: El Capitan. Fantastisch om te zien. De slingerende weg door het National Park is adembenemend.

En uiteindelijk verlaten we het park op weg naar het RV park. De camping is wat primitief, maar dat is niet zo erg.

Onze jongens moeten vanavond een andere bezigheid, er is namelijk geen WIFI. Sterker nog bellen komen ook niet. Hoe gaan we dat oplossen?

Maar eerst moest er nog gegeten worden en bij het hotelletje in de buurt mag er gebruik gemaakt worden van het zwembad. Dus de komende uren zijn we wel onder de pannen. Vandaag ook weer heerlijk gegeten. Job en Robin maakten de rijst en bonen in tomatensaus klaar. En ik heb mijn wereldberoemde salade gemaakt, want de broodnodige vitaminen en groenten moeten niet vergeten worden. Het recept daarvan is op te vragen!

Ondertussen arriveerden een hele buslading meiden, die ook de nacht op deze camping gingen doorbrengen.

Als dat maar goed komt. Het testosteron spuit werkelijk uit bijna alle oren.

Het gemopper vanwege geen internet werd opgelost: Beer Pong!!!!!

Bijna de gehele bubs hadden veel lol en uiteindelijk hadden de jongens 4 dames gestrikt, die even meededen.

Jolijt alom en daarbij natuurlijk de nodige decibels, die geproduceerd werden.

Om 22.30 u vond de campingeigenaar het welletjes en sommeerde (Cedric weet sinds gisteren dat dit woord niets met rekenen te maken heeft) om het wat rustiger aan te doen.

Langzaam aan ging iedereen naar zijn eigen camper, en kroop in zijn mandje.

Morgen staat de wandeltocht naar Mirror Lake op het programma.